imagine.: rozdział 76

piątek, 21 września 2012

rozdział 76

Rano obudziły mnie szepty. Gdy otworzyłam oczy, do moich uszu zaczął dolatywać śpiew "Happy Birthday" nianiek. Właściwie mogłam się z tego spodziewać, co jak co gest miły. Uśmiechnęłam się przyjaźnie do wszystkich. Można uznać, że dzień zaczął się idealnie. Po skończeniu śpiewanych życzeń, braciszek zabrał głos.
- Moglibyście zostawić nas samych. - powiedział spokojnie, zdziwiło mnie to bo nie brzmiało to jak pytanie, wręcz jak oznajmienie. Wszyscy wyszli, sądzę ,że mieli wszystko już ustalone.
- Louis, kurde żadnych kazań. Proszę nie dzisiaj.. - uprzedziłam go, przed jego wymową.
- Lil, mogłabyś mnie wysłuchać? - uległam, bo usłyszałam w tym prośbę. Kiwnęłam twierdząco a on się uśmiechnął.
- No więc dobrze wiesz, że żaden z nas nie chce abyś odjechała. - chciałam mu przerwać, ale on był szybszy. - Proszę nie przerywaj. Więc także wiesz, że mamy za tydzień trasę koncertową w Niemczech, na cztery miesiące, w której ty też JEDZIESZ. - Doznałam szoku? jeżeli można to tak nazwać, brat na którego ja się tylko drę i sprawiam mu problemy, proponuje mi wyjazd na cztery miesiące do Niemiec? Chyba się przesłyszałam..
- Louis ale.. - przerwał mi.
- Ja się nie pytam, to juz uzgodnione.
- Ale matka mi nie da kasy na latanie po świecie, jej zdaniem powinnam się wybić tak jak ty. - stwierdziłam jak najszybciej mogłam, żeby mi nie przerwał i smutno.
- Ale to jest prezent, nie możesz odmówić!
- Nie będziesz przecież fundował mi tak drogiego prezentu! - powiedziałam stanowczo.
- Ale to jeest prezent od nas wszystkich, nie ma żadnego nie. - Nie wiedziałam co powiedzieć, po prostu zabrakło mi słów. Jakbym mogła im się niby odwdzięczyć? przecież nie stać mnie teraz nawet na taksówkę do domku pod Londynem. Po prostu spontanicznie się do Lou przytuliłam. Odwzajemnił uścisk.
- To jak mamy ustalone i można schodzić na dół?
- No, tak. - powiedziałam ze szczerym uśmiechem na twarzy. Louis wziął mnie na barana i zaczął zbiegać na dół do salono-kuchni. Nie obyło się bez moich wrzasków, żeby mnie puścił.
Na dole czekało na mnie już śniadanie, zauważyłam, że Niall się nie cierpliwi.
- No, no nareszcie tyle tu jedzenia a mi nic tknąć nie można, aż nasza solenizantka się zjawi. - powiedział smutno blondasek. Zeskoczyłam z pleców brata i podeszłam do Horanka.
- Oj nie smutaj, jestem więc można zacząć tą ucztę. - powiedziałam po czym ofiarowałam mu buziaka w policzek. Rozejrzałam się za wolnym krzesłem, wszystkie były zajęte.
- ee, przepraszam a gdzie mam siedzieć? - powiedziałam niepewnie.
- No i tu będziemy mieć odpowiedź w zadaniu na nasze pytanie. - Odezwał się Daddy. Spojrzałam na nich pytająco, po czym dodałam - ee, o co chodzi?. I teraz odezwał się Zayn.
- Więc, ee wiemy, że zależy ci i na mnie i na Harrym. Obaj się chcemy spytać.. - teraz Hazza mu przerwał. - Chcemy się spytać, z którym z nas Zechciałabyś Chodzić. - Doznałam szoku, wielbię ich tak samo.. ale tylko jednego darzę tak mocnym uczuciem jest to..

Dobra KOSTERĘ (huhu , jak to brzmi)mam do was pytanie.
CZYJE IMIĘ MA SIĘ TERAZ POJAWIĆ?

sama teraz nie potrafię się zdecydować,

a to WŁAŚCIWIE ma się podobać wam, więęęc.

ZAYN. ♥ or. HARRY. ♥