Rozdział 59.

Zarumienił się. Nie wiedział co powiedzieć, nie dziwię mu się. 
M. - Lil.. - przerwałam mu.
LL. - Dobra, spoko. Nie ma sprawy. - uśmiechnęłam się przyjacielsko, miałam nadzieje, że to jakoś załagodzi sytuację.
M. - Ja naprawdę przepraszam. - mruknął cicho.
LL. - Max! Do cholery, przecież mówię, że nic się nie stało. Rozumiem. Spojrzałam co wybrał mi Maks. Zestaw składał się z siwej koszulki z niebieskim kurczakiem, czarne rurki i siwe vansy. Ma chłopak stylówe.
LL. - Jeej, teraz to my naprawdę będziemy do siebie pasować. - zaczęłam się ubierać.
M. - Co jak co, ale moja mamuśka miała rację. Ładna byłaby z nas para.
LL. - Rozmyślałam nad jej słowami i może i by nam się udało, ale czy możemy porozmawiać o tym później. Twoi rodzice czekają.
M. - Spoko, księżniczko. - wyszczerzył się. Podbiegł do szafki i wyciągnął dwa fullcapy. Różowy dla siebie i niebieski dla mnie. Ja w tym czasie poprawiłam makijaż i fryzurę. Chwyciłam telefon, widniała na niej wiadomość. Przepraszam, źle to ujęłam. Widniała w niej informacja o kilkunastu wiadomościach. Nie miałam ochoty na popsucie sobie humoru, dzisiaj mój ostatni dzień wolności bez tych debili. Schowałam komórkę do kieszeni. Wskoczyłam Maksowi na barana i powędrowaliśmy do samochodu. Myślałam, że jego rodzice coś skomentują, gdy weszliśmy do środka, że długo czy coś. Ale nie, usłyszałam tylko głośne : "No to czas, jedziemy" powiedziała to Raye. Usiadłam na tyle razem z Maxem. On zajął się komórką, postanowiłam ogarnąć jednak te smsy od NICH. Przeczytałam jedenaście i wszystkie były podobnej treści.  "Proszę, odpisz. Martwimy się." i pisał tak każdy, oprócz Harrego. Zabolało. Ostatni sms był od Zayn'a, mianowicie był to ten który ostatnio czytał mi Maks. Postanowiłam na niego odpisać. " Noc była udana, oczywiście nie odbyło się bez %%, wyspałam się wszystko okej. Jadę na wycieczkę. Nie piszcie do mnie, nie psujcie mi humoru !". Wysłałam. Postanowiłam sprawdzić twitter'a. Zalogowałam się, właściwie pierwszy raz na telefonie. Zauważyłam wpis ELIZKI . "Czuje się jak w bajce, z najukochańszym w Paryżu." czułam, że łzy napływają mi do oczu. Rzuciłam telefonem, dosyć mocno. Na szczęście z przodu nikt tego nie zauważył. Maksiu przesiadł się na miejsce środkowe.
M. - Lil, nie płacz. Proszę.. co się.. - nie dokończył, bo podniósł telefon i sam to zobaczył.
LL. - A jeszcze był się pożegnać i niby mnie najbardziej kocha. Pff chuj. - na ostatnie słowo ściszyłam głos, aby Rodzice M nie usłyszeli, nie wiem czy tolerują przekleństwa, tym bardziej u dziewcząt.
M. - Zapomnij o nim, a z tym ostatnim się zgodzę. 
LL. - Nawet, nie wiesz jakie to trudne.
M. - Uwierz, wiem co to znaczy Starać się zapomnieć o tej jedynej osobie. - Zaczęłam się mu uważnie przyglądać, czyżby kiedyś kogoś stracił? i czemu mi o tym nie powiedział. Poczułam się oszukana.
LL. - Jaka ona była?
M.  - Śliczna, blondynka. O turkusowych oczach, zawsze się sprzeczaliśmy ja mówiłem, że są niebieskie, a ona , że zielone. Wreszcie zakończyliśmy spór słowem turkusowe. Miała cudowny głos.Była idealna. - słuchałam go uważnie, tak aby zobaczyć ją w myślach.
LL. - Co się stało, że nie jesteście razem? - widziałam, że jego oczy się zaszkliły.
M. - Zdradziła mnie z moim kuzynem. Potem mówiła, że mnie kocha, ale okłamywała. W ten sam czas z nim chodziła. Powiedział mi, mówił, że nic nie wie. A ja go popchnąłem, wleciał pod samochód iii . - głos mu się załamał. Pierwszy raz widzę go w takim stanie. I wszystko przez taką dziwkę. Domyślałam się co się stało.
LL. - Umarł.. ? - powiedziałam ledwo szeptem. Było to trudne dla mnie, a co dopiero dla niego. Pokiwał głową, łzy leciały po jego policzkach. Po moich tak samo. Nie wiem czy z powodu Harrego, Elizki czy z powodu krótkiej zwięzłej historyjki Maksa.. Tyle emocji naraz. To mnie po prostu przerosło..

16komentarzy = nowy rozdział.